The fortifications in the western sector of Novae
Producent: LIBRES
Sklep: libres.pl
Cena:
8.89 PLN
UWAGA- JEŚLI W PARAMETRACH SĄ RÓZNICE DATY, STRON,
WYDAWNICTWA ITP. PATRZ ZAWSZE NA OPIS AUKCJI ON JEST NAJWAŻNIEJSZY.
Opis książkiTytułNOVAE – Sektor ZachodniThe FortifiactionsIn the
western sektor of NovaeRok wydaniaWydawnictwoilustracje zdjęcia
rysunkiStronOkładka, oprawaStan i inne informacje1990Wydawnictwo
Naukowe Uniwersytetu Adama Mickiewiczatak104miękkaNOWA, leżak
magazynowyOpisStefan Parnicki-PudełkoNOVAE – SEKTOR ZACHODNI.THE
FORTIFICATIONS IN THE WESTERN SECTOR OF NOVAE.1990, 104
stronyPUBLIKACJA W JĘZYKU ANGIELSKIMFortyfikacje w Novae,
naddunajskiej twierdzy Legionu I Italskiego i późniejszego
wczesnobizantyjskiego miasta, są obiektem badań trzech ekspedycji
archeologicznych prowadzących tam prace wykopaliskowe, to jest
ekspedycji Uniwersytetu Warszawskiego, ekspedycji Uniwersytetu im.
Adama Mickiewicza w Poznaniu i ekspedycji Instytutu Archeologii i
Muzeum Bułgarskiej Akademii Nauk (ryć. l, 2). Badania te rozpoczęła
w roku 1960 podczas swojej pierwszej kampanii wykopaliskowej
ekspedycja Uniwersytetu Warszawskiego pod kierunkiem prof.
Kazimierza Majewskiego, a w rok później ekspedycja IA Bułgarskiej
Akademii Nauk pod kierunkiem prof. Dymitra Dymitrowa. W roku 1970
przystąpiła do tych badań ekspedycja Uniwersytetu im. A.
Mickiewicza pod kierunkiem autora niniejszej publikacji, który
zaangażowany był w nich stale już uprzednio w ekspedycji
warszawskiej. Do czasu rozpoczęcia w r. 1960 polsko-bułgarskich
prac wykopaliskowych w Novae linia murów tej twierdzy i miasta była
w przybliżeniu znana ze schematycznego planu Karela Szkorpila,
który w swojej wędrówce po Bułgarii na przełomie XIX i XX w. musiał
widzieć jeszcze znaczne resztki tych fortyfikacji nad powierzchnią
ziemi. W chwili, gdy przystępowaliśmy do tych prac, tylko w paru
miejscach można było zaobserwować wystające nad powierzchnią, a
przeważnie na poziomie powierzchni terenu, nieznaczne fragmenty
murów obronnych. Tak wiec w pobliżu dzisiejszej szosy przecinającej
teren Novae na kierunku W-Z widoczny był niewielki fragment górnej
powierzchni czes'ciowo zachowanych konstrukcji zachodniego odcinka
fortyfikacji (ryć. 7). Z południowego odcinka muru obronnego
zachował się na powierzchni terenu fragment wykorzystany jako
fundament współczesnego domku w prywatnej działce ogrodniczej. Z
północnego odcinka muru obronnego, który K, Szkorpil uważał za
zaginiony na skutek podmywania gliniastego zbocza przez Dunaj,
wśród drzew i krzewów chroniących to zbocze przed erozją
dostrzegliśmy parę świeżo odsłoniętych przez poszukiwaczy materiału
budowlanego kamiennych bloków licowych oraz fragment
zniszczonej baszty zarysowujący się w profilu zbocza w
północno-zachodnim narożniku fortyfikacji (ryć. 31, 34). Na
poziomie terenu w trawie była ledwo dostrzegalna górna powierzchnia
północnego odcinka muru obronnego przy jego wschodnim krańcu przy
współczesnym pomniku zbudowanym ku czci żołnierzy rosyjskich,
którzy zginęli przy przeprawie przez Dunaj podczas wojny
rosyjsko-tureckiej w 1877 r. Ledwo iwidoczny był też o
kilkadziesiąt metrów od tego miejsca dalej na zachód w trawie na
dnie wąwozu drobny fragment północnego odcinka muru
obronnego.Niewielki fragment wschodniego odcinka muru obronnego
można było dostrzec w południowym profilu wykopu wykonanego przy
budowie dzisiejszej szosy i drugi po przeciwnej stronie tej drogi.
Dzięki obserwacjom powierzchniowym terenu i badaniom wykopaliskowym
można było już po pierwszej kampanii wykopaliskowej ustalić linie
murów obronnych na odcinkach: zachodnim, północnym i południowym
prawie dokładnie, natomiast na odcinku wschodnim w przybliżeniu. Na
podstawie tych ustaleń i po założeniu przez topografów sieci
hektarowych kwadratów dokonano podziału terenu Novae na Sektor
wschodni przeznaczony do prac wykopaliskowych ekspedycji
bułgarskiej i Sektor zachodni jako teren prac ekspedycji polskiej
(ryć. 2). W obrębie Sektora zachodniego, jak się później okazało,
znajdował się prawie cały obszar pierwotnego obozu Legionu I
Italskiego, za wyjątkiem wschodniej jego części szerokości około55
m. Wspomniane wyżej, a dostrzeżone już w 1960 r. fragmenty
wschodniego jego odcinka zauważone przy dzisiejszej szosie należały
do fortyfikacji późnoantycznych zbudowanych po usunięciu
pierwotnego muru wschodniego twierdzy legionowej i po włączeniu w
obręb, nowych murów obronnych terenu o powierzchni około10
hależącego po wschodniej stronie obozu legionowego. Zarówno owe
póznoantyczne mury, jak i wcześniejszy cały wschodni odcinek muru
obronnego twierdzy legionowej wraz z jego wschodnimi narożnikami
badane przez ekspedycje Bułgarskiej Akademii Nauk, lecz częściowo
tylko opublikowane, nie są poddane opracowaniu w niniejszej
publikacji, chociaż częściowo musiały być w niej
uwzględnione.Struktura systemu obronnego w różnych jego odcinkach
była w pewnej mierze zróżnicowana, co było uzależnione przede
wszystkim od warunków terenowych, które w wysokim stopniu
decydowały o obronności poszczególnych sektorów fortyfikacji. Z
natury obronny charakter
Przejdź do sklepu