LUMINESCENCJA JONOW CHROMU W NATURALNYCH KRZEMIANA
Producent: LIBRES
Sklep: libres.pl
Cena:
13.34 PLN
UWAGA- JEŚLI W PARAMETRACH SĄ RÓZNICE DATY, STRON,
WYDAWNICTWA ITP. PATRZ ZAWSZE NA OPIS AUKCJI ON JEST NAJWAŻNIEJSZY.
AutorMaria CzajaLuminescencja jonów chromu w naturalnych
krzemieniachRok wydaniaWydawnictwoilustracje zdjęcia
rysunkiStronOkładka, oprawaStan i inne
informacje2002WUŚtak82miękkaNOWAOpisBadania fotoluminescencji
minerałów, a zwłaszcza krzemianów wykonuje się rzadko. Przyczyn
takiej sytuacji jest wiele. Podstawowa to trudności w uzyskaniu
kryształów o wysokiej jakości optycznej. Kryształy minerałów są
często optycznie niejednorodne, występuje w nich strefowa zmiana
składu chemicznego lub wrostki innych minerałów. Ponadto skład
chemiczny naturalnych kryształów jest w porównaniu z
materiałami syntetycznymi bardziej złożony, choćby z powodu
obecności więcej niż jednego jonu z grupy pierwiastków
przejściowych, czy też występowania danego jonu w stężeniach nie
zawsze optymalnych dla możliwości obserwacji wymuszonej emisji.
Wymienione właściwości naturalnych kryształów sprawiają,
że zjawiska luminescencji często nie można zaobserwować, lub też że
zmierzone widma mają jedynie charakter ilustracji określonego,
jednostkowego okazu minerału i nie mogą być podstawą do głębszej
analizy. Tym niemniej wytrwałe poszukiwania i badania prowadzone
nad dużą liczbą okazów minerałów pozwalają znaleźć materiał
badawczy będący podstawą analizy spektroskopowej.W niniejszej pracy
posłużono się metodą fotoluminescencji, która jest jedną z wielu
odmian luminescencji. Luminescencję, czyli emisję światła
powstającą inaczej niż w lampach żarowych można uzyskać kilkoma
sposobami, a źródło wywołujące świecenie nadaje nazwę stosowanej
metodzie. Znana jest chemo-luminescencja - gdzie reakcje chemiczne
zachodzące w materiale są przyczyną emisji światła w
zakresie widzialnym, triboluminescencja gdy świecenie zachodzi pod
wpływem oddziaływań mechanicznych, termoluminescencja — kiedy
podgrzewanie kryształów lub substancji pobudza je do świecenia, czy
katodoluminescencja — gdy źródłem energii wywołującej wtórne
świecenie obiektu jest lampa elektronowa emitująca promienie
katodowe, takie jak w mikroskopach elektronowych. Kiedy do
wzbudzenia stosuje się wiązkę światła z zakresu widzialnego lub
ultrafioletu, generowaną w lampie kwarcowej, ksenonowej
lub za pomocą lasera, to mówi się wówczas o
fotoluminescencji. Niemal wszystkie wyniki prezentowane w
książce, poza rezultatami otrzymanymi dla spodumenu, uzyskano
metodą fotoluminescencji, dlatego w dalszej części publikacji
termin fotoluminescencja skrótowo będzie nazywany
luminescencją.W badanych kryształach minerałów jony chromu
znajdowały się na 3 + stopniu utlenienia i otoczone były
najczęściej sześcioma anionami, zwanymi Ugandami. Ugandami były
jony tlenu, a w pewnych przypadkach grupy wodorotlenowe. Jakkolwiek
rzeczywista symetria punktowa wielościanu koordynacyjnego
wokół jonu Cr3"^ była niższa, to rozważano ją jako pochodzącą od
oktaedrycznej. Jest to zgodne ze znaną dla tego jonu preferencją
obsadzania pozycji oktaedrycznej w strukturach ciał
stałych. W polach krystalicznych o takiej symetrii w
zależności od siły pola krystalicznego można rozpatrzyć dwa
przypadki porządku energetycznego stanów wzbudzonych. W przypadku
zwanym silnym polem krystalicznym, znanym dla przykładuw korundzie
i spinelu, emisja zachodzi ze stanu wzbudzonego ^ na podstawowy
^A^g i ma charakter wąskich linii R odznaczających się długimi,
milisekundowymi czasami zaniku. Taki typ emisji nazywany jest
fosforescencją. Gdy niżej położonym stanem wzbudzonym jest poziom
"T^ , wówczas obserwuje się szeroką linię emisji o mikrosekundowych
czasach zaniku. Jest to przypadek słabego pola krystalicznego i
tzw. fluorescencji, znanej na przykład dla szkieł (brawer, white,
1977; andrews i in., 1981). W niniejszej pracy przedstawiono
przykłady słabych i silnych pół krystalicznych. Pod pojęciem
charakterystyki właściwości luminescencyjnych jonów chromu w
poszczególnych kryształach autorka rozumie określenie
rodzaju luminescencji, wyznaczenie wartości siły pola
krystalicznego, podanie schematu porządku energetycznego
poziomów wzbudzonych i przedziału energii rozdzielającej te
poziomy, pomiar czasu zaniku luminescencji i jego zmiany z
temperaturą. Rozważa się także takie zjawiska, jak oddziaływanie
stanu wzbudzonego z fononami sieci i dyskutuje przypadek słabego i
silnego sprzężenia przejść promienistych z polem fononów i innych
jonów absorbujących emisję pochodzącą od przejść jonów chromu, a
wykorzystujących tę energię na bezpromieniste przejścia do stanu
podstawowego. Jony te znane są badaczom luminescencji jako
„pożeracze" efektu świecenia (quenchers, poisoners, jak
określa to M. robbins (1983), lub killers według R.C. powella
(1998), lub ekrany -- w polskich publikacjach), powodujące
tłumienie lub gaszenie efektu świecenia. Najbardziej znanymi jonami
tego rodzaju są jony żelaza, niklu i kobaltu.Zamierzeniem autorki
było zbadanie właściwości lumines
Przejdź do sklepu