EDMUN KEAN - OGIEN Z NIEBIOS - 1787-1833 - KSIĄŻKA
Producent: LIBRES
Sklep: libres.pl
Cena:
13.34 PLN
UWAGA- JEŚLI W PARAMETRACH SĄ RÓZNICE DATY, STRON,
WYDAWNICTWA ITP. PATRZ ZAWSZE NA OPIS AUKCJI ON JEST NAJWAŻNIEJSZY.
OPISAutorRaymund Fitz SimonsTytułEdmund KeanOgień z niebiosRok
wydaniaWydawnictwoilustracje zdjęcia rysunkiStronOkładka,
oprawaStan i inne informacje1981PIWtak221Twarda + obwolutaDb+,
pieczątkiOpisRaymund Fitz Simons interesuje się od dawna dziejami
życia kulturalnego Anglii w wieku XIX, a zwłaszcza teatrem tej
epoki. NApisana przez niego biografia Edmunda Keana, książka
niezwykle barwna, posiada wiele zalet: oprócz przedstawienia
historii życia bohatera, samej w sobie malowniczej, dramatycznej i
niekonwencjonalnej, pełnej wzlotów i upadków, nędzy i bogactwa,
wielkoduszności i podłości, najwyższych osiągnięć artystycznych, a
potem pustki i bezwładu, maluje też obraz panujących wówczas
obyczajów teatralnych. Pokazuje więc, z jednej strony, hegemonię
gwiazdora w zespole (wpływ na wybór sztuk wyłącznie ze względu na
odpowiednie dla niego role, odsuwanie aktorów wyróżniających się
talentem, zupełne nieliczenie się z resztą trupy czy planami
dyrekcji), a z drugiej - całkowite uzależnienie tegoż gwiazdora od
widzimisię wszechwładnej publiczności, która może swym zachowaniem
uniemożliwić mu występy, a w konsekwencji doprowadzić nawet do
psychicznej ruiny.Znajdziemy w książce wiele interesujących
przekazów historycznych, a także liczne portrety ówczesnych
osobistości ze świata literatury i teatru, m.in. lorda Byrona,
Thomasa Moore'a, aktorów Johna Philipa Kemble'a i Williama
Macready'ego, a także innych osób z kręgu Keana, nie znanych
szerzej, ale ważnych dla historii angielskiego teatru.[Państwowy
Instytut Wydawniczy, 1981]Edmund Kean(1787-1833) jeden z
największych aktorów tragicznych w Anglii, słynny odtwórca ról
szekspirowskich. W wieku 15 lat stanął na scenie występując w
grupie Samuela Jerrolda. Za 10 szylingów tygodniowo grał we
wszystkim - począwszy od pantomimy, a skończywszy na tragediach.
Dziesięcioletnie doświadczenia zdobyte na prowincji pomogły mu
podbić londyńską publiczność w 1814 r. Z powodzeniem występował w
Londynie, dwukrotnie odbył tournee po Stanach Zjednoczonych. Jego
zarobki sięgnęły 10 tysięcy funtów rocznie. Sytuacja zmieniła się
radykalnie na początku lat 20. W 1822 r. rozpadło się jego
małżeństwo, nagonkę prasową na Keana rozpoczęło oskarżenie aktora o
cudzołóstwo z żoną radnego Londynu. Ekscentryczny styl życia,
skłonność do alkoholu sprawiły, że ludzie wychodzili na ulicę
demonstrować przeciwko Keanowi. Schorowany i pogrążony w myślach
samobójczych ostatni raz wystąpił na scenie teatru Covent Garden w
1833 r. Grał Otella, w roli Jago partnerował mu syn – Charles.
Podczas przedstawienia Kean zasłabł. Zmarł kilka tygodni później. Z
jego wielkiej fortuny nie zostało nic.ciekawostkiNowy teatr
potrzebował nowego aktora, melodramat i tragedia romantyczna
wymagały nowego aktorstwa, innego niż to, o którym kilkadziesiąt
lat wcześniej pisał Diderot – że ma być nie emocjonalne,
kontrolowane przez rozum. I na szczęście taki romantyczny aktor
pojawił się - w 1814 r. przyjechał do Londynu z prowincji. Był
niski i miał ochrypnięty głos, a jednak to o nim mówiono potem, że
był „Byronem sceny”, teatralnym geniuszem zrodzonym niczym Atena z
głowy teatralnego Zeusa, że oglądać jego grę to jak czytać
Shakespeare’a w świetle błyskawic. Edmund Kean stał się bożyszczem
romantycznego teatru.W 1814 r. w londyńskim teatrze Drury Lane Kean
zagrał serie ról w sztukach Shakespeare’a. Zaczął 26 stycznia
grając Shylocka w „Kupcu weneckim”. W Drury Lane, najstarszej
scenie Londynu, która w swoich początkach była areną walk kogutów,
a od drugiej połowy XVII w. pyszniła się już funkcją oficjalnej
sceny Teatru Królewskiego, nie było dotąd większego wydarzenia niż
popisy Keana.W „Kupcu weneckim” aktor objawił się widowni w czarnej
brodzie zamiast w tradycyjnej – czerwonej. W Anglii przyjęło się
grać niektóre postacie z repertuaru Shakespeare’a w
skonwencjonalizowanym kostiumie – jedną z nich był właśnie Shylock.
Kean wystąpił bez peruki, z rzeźnickim nożem w garści. W jego
interpretacji żydowski kupiec stał się ucieleśnieniem diabelskiego
lichwiarstwa, wstrząsającym portretem człowieka opanowanego przez
mamonę.Po Shylocku Kean zagrał jeszcze m.in. Otella, Ryszarda III,
Hamleta. Jego aktorstwo oparte było na ekspresji. Wywiedziony z
melodramatu sposób gry wymagał żywej gestykulacji, łamania fraz,
głosu operującego od piano po forte. Wszystko to potrafił Kean. Nie
był scenicznym wariatem. Przejmujące spojrzenie, nagłe zmiany
nastrojów i wulkaniczne wybuchy uczuć zawdzięczał nie tylko
wrodzonej pobudliwości i magnetyzmowi, którym oddziaływał na ludzi
także poza sceną, ale przede wszystkim zawrotnej technice
aktorskiej.Jednak nie wszystkim jego popisy przypadły do gustu.
Ówczesny znawca Shakespeare’a Ludwig Tieck, narzekał na przykład,
że Kean „kawałkuje swoje role przez zbyt pospieszną i nierówną
grę”. Gdybyśmy dziś zobaczyli Keana na scenie, nie moglibyśmy
pewnie znieść jego widoku. Cóż, był to ideal
Przejdź do sklepu