KSZTALCENIE NAUCZYCIELI 1918-1939 - LUBLIN KSIĄŻKA
Producent: LIBRES
Sklep: libres.pl
Cena:
22.16 PLN
UWAGA- JEŚLI W PARAMETRACH SĄ RÓZNICE DATY, STRON, WYDAWNICTWA ITP. PATRZ ZAWSZE NA OPIS AUKCJI ON JEST NAJWAŻNIEJSZY. AutorJerzy DoroszewskiTytułZakłady Kształcenia nauczycieli w Województwie Lubelskim w latach 1918-1939Rok wydaniaWydawnictwoilustracje zdjęcia rysunkiStronOkładka, oprawaStan i inne informacje1999LTNtak178MiękkaNOWAOpisDotychczasowy stan badań szczegółowych poszerzony o literaturę ogólniejszą stworzył podstawę do zrozumienia kierunków rozwoju zakładów kształcenia nauczycieli na Lubelszczyźnie. Zostały one wzbogacone o materiały źródłowe, głównie akty normatywne i decyzje administracyjne podejmowane przez szkolną administrację centralną jak też terenową tj. Kuratorium Okręgu Szkolnego Lubelskiego.Wiele informacji zawartych zostało w materiałach statystycznych zarówno ogólnokrajowych jak też odpowiednich szkół. Pozwalają one na ilustrację problemów tyczących zespołów nauczycielskich czy społeczności uczniowskiej. Nieocenione okazały się wszelkiego rodzaju wspomnienia i sprawozdania czynione przede wszystkim przez nauczycieli pracujących w szkołach pedagogicznych. Niezależnie od swego autentyzmu wnoszą one informacje o podejmowanych działaniach, pokazują codzienność szkolną i charakteryzują w sposób bezpośredni specyfikę tego szkolnictwa.W sferze szczególnych zainteresowań autora znajdowały się materiały źródłowe, które w dotychczasowej literaturze historycznej nie były wykorzystywane w sposób dostateczny. Należy jednak zaznaczyć, że zasoby archiwalne odnoszące się do omawianego zagadnienia są nader skromne. Ogromne zniszczenia, jakie miały miejsce podczas ostatniej wojny nie ominęły również szkolnictwa pedagogicznego. Spośród wszystkich seminariów nauczycielskich jakie istniały na Lubelszczyźnie tylko Państwowe Seminarium Nauczycielskie w Leśnej Podlaskiej zachowało swoją dokumentację. Zgromadzone zbiory w radzyńskim oddziale terenowym Wojewódzkiego Archiwum Państwowego w Lublinie posiadają wartość nieocenioną. Zostały one zauważone przede wszystkim przez popularyzatorów wiedzy historycznej odnoszącej się do dziejów Podlasia. W zasobach lubelskiego Archiwum Państwowego zgromadzono fragmenty archiwaliów Prywatnego Seminarium dla Wychowawczyń Przedszkoli Marii Papiewskiej oraz Państwowego Pedagogium im. E. Estkowskiego w Lublinie. Zawierają one przede wszystkim dokumentację dotyczącą społeczności uczniowskiej w tych zakładach. Dzięki nim można było odtworzyć rozmiary prowadzonej pracy, ukazać skład społeczny i narodowościowy słuchaczy. Mimo swej skromności, archiwalia te pozwoliły na znaczne wzbogacenie, a przede wszystkim uszczegółowienie niektórych procesów charakterystycznych dla obu omawianych szkół.* * *Zamierzeniem autora było przedstawienie w prezentowanej pracy pełnego stanu szkolnictwa pedagogicznego na Lubelszczyźnie w latachII Rzeczypospolitej. Jego rozwój odbywał się na zasadach obowiązujących w całym kraju, ale zawierał istotne elementy indywidualne. Konstrukcję opracowania dostosowano do logicznego usytuowania (lokalizacji) odpowiednich typów szkół. Do szkolnictwa pedagogicznego zaliczono preparandy nauczycielskie, co może budzić pewne wątpliwości. Nie spełniały one wymogów przewidzianych dla szkół pedagogicznych, programowo bowiem były równoważne z ostatnimi klasami szkoły powszechnej. Ich swoistość polegała na ścisłym związku z tym szkolnictwem. Przygotowywały one wyłącznie kandydatów do zawodu nauczycielskiego dzięki stosowaniu określonych ułatwień przy podjęciu dalszej nauki w seminariach. Najobszemiej potraktowane zostały problemy dotyczące rozwoju i funkcjonowania seminariów nauczycielskich. Szkoły te odegrały podstawową rolę w kształceniu kadr nauczycielskich. Zaprzestały swojej działalności właściwie w przededniu wybuchu wojny. Powołane w ich miejsce licea pedagogiczne pozostawały ciągle na etapie organizacji, a swoją pracę musiały przerwać w czasie okupacji niemieckiej i nie zdołały wypuścić pierwszych absolwentów.Oddzielnego omówienia wymagają zakłady kształcące nauczycieli z kwalifikacjami specjalistycznymi. Ich liczba nie była duża, ale ze względu na realizowany program naukowy i stan organizacyjny w sposób wyraźny odbiegały od innych szkół pedagogicznych. Odegrały one znaczącą rolę w przygotowaniu kadr dla szkolnictwa powszechnego o możliwie najwyższych ówcześnie kwalifikacjach zawodowych.Wszystkie szkoły pedagogiczne spełniały wielorakie funkcje w swoich środowiskach. Zawsze stanowiły centra miejscowego życia umysłowego i odgrywały rolę ośrodków kulturotwórczych, szczególnie w małych miejscowościach. Tę ich rolę doceniano już wtedy. Na znaczniejszą uwagę zasługują także i obecnie, przy zachowaniu pewnego dystansu czasowego. Podobne odniesienia należy zachować również do nauczycieli pracujących w tym szkolnictwie. Niezależnie od wysokich kwalifikacji zawodowych wielu z nich zaliczyć trzeba do znaczących osobowości. Swoją indywidualność uwidoczniali w różnych sferach życia społecznego. Dokonania niektórych z nich uwidocznione zostały
Przejdź do sklepu