KSZTALCENIE NAUCZYCIELI 1918-1939 - LUBLIN KSIĄŻKA
Producent: LIBRES
Sklep: libres.pl
Cena:
13.34 PLN
UWAGA- JEŚLI W PARAMETRACH SĄ RÓZNICE DATY, STRON,
WYDAWNICTWA ITP. PATRZ ZAWSZE NA OPIS AUKCJI ON JEST NAJWAŻNIEJSZY.
AutorJerzy DoroszewskiTytułZakłady Kształcenia nauczycieli w
Województwie Lubelskim w latach 1918-1939Rok
wydaniaWydawnictwoilustracje zdjęcia rysunkiStronOkładka,
oprawaStan i inne
informacje1999LTNtak178MiękkaNOWAOpisDotychczasowy stan badań
szczegółowych poszerzony o literaturę ogólniejszą stworzył podstawę
do zrozumienia kierunków rozwoju zakładów kształcenia nauczycieli
na Lubelszczyźnie. Zostały one wzbogacone o materiały źródłowe,
głównie akty normatywne i decyzje administracyjne podejmowane
przez szkolną administrację centralną jak też terenową tj.
Kuratorium Okręgu Szkolnego Lubelskiego.Wiele informacji zawartych
zostało w materiałach statystycznych zarówno ogólnokrajowych jak
też odpowiednich szkół. Pozwalają one na ilustrację problemów
tyczących zespołów nauczycielskich czy społeczności uczniowskiej.
Nieocenione okazały się wszelkiego rodzaju wspomnienia i
sprawozdania czynione przede wszystkim przez nauczycieli
pracujących w szkołach pedagogicznych. Niezależnie od swego
autentyzmu wnoszą one informacje o podejmowanych działaniach,
pokazują codzienność szkolną i charakteryzują w sposób bezpośredni
specyfikę tego szkolnictwa.W sferze szczególnych zainteresowań
autora znajdowały się materiały źródłowe, które w dotychczasowej
literaturze historycznej nie były wykorzystywane w sposób
dostateczny. Należy jednak zaznaczyć, że zasoby archiwalne
odnoszące się do omawianego zagadnienia są nader skromne. Ogromne
zniszczenia, jakie miały miejsce podczas ostatniej wojny nie
ominęły również szkolnictwa pedagogicznego. Spośród wszystkich
seminariów nauczycielskich jakie istniały na Lubelszczyźnie tylko
Państwowe Seminarium Nauczycielskie w Leśnej Podlaskiej zachowało
swoją dokumentację. Zgromadzone zbiory w radzyńskim oddziale
terenowym Wojewódzkiego Archiwum Państwowego w Lublinie posiadają
wartość nieocenioną. Zostały one zauważone przede wszystkim przez
popularyzatorów wiedzy historycznej odnoszącej się do dziejów
Podlasia. W zasobach lubelskiego Archiwum Państwowego zgromadzono
fragmenty archiwaliów Prywatnego Seminarium dla Wychowawczyń
Przedszkoli Marii Papiewskiej oraz Państwowego Pedagogium im. E.
Estkowskiego w Lublinie. Zawierają one przede wszystkim
dokumentację dotyczącą społeczności uczniowskiej w tych zakładach.
Dzięki nim można było odtworzyć rozmiary prowadzonej pracy, ukazać
skład społeczny i narodowościowy słuchaczy. Mimo swej skromności,
archiwalia te pozwoliły na znaczne wzbogacenie, a przede wszystkim
uszczegółowienie niektórych procesów charakterystycznych dla obu
omawianych szkół.* * *Zamierzeniem autora było przedstawienie w
prezentowanej pracy pełnego stanu szkolnictwa pedagogicznego na
Lubelszczyźnie w latachII Rzeczypospolitej. Jego rozwój odbywał się
na zasadach obowiązujących w całym kraju, ale zawierał istotne
elementy indywidualne. Konstrukcję opracowania dostosowano do
logicznego usytuowania (lokalizacji) odpowiednich typów szkół. Do
szkolnictwa pedagogicznego zaliczono preparandy nauczycielskie, co
może budzić pewne wątpliwości. Nie spełniały one wymogów
przewidzianych dla szkół pedagogicznych, programowo bowiem były
równoważne z ostatnimi klasami szkoły powszechnej. Ich swoistość
polegała na ścisłym związku z tym szkolnictwem. Przygotowywały one
wyłącznie kandydatów do zawodu nauczycielskiego dzięki stosowaniu
określonych ułatwień przy podjęciu dalszej nauki w seminariach.
Najobszemiej potraktowane zostały problemy dotyczące rozwoju i
funkcjonowania seminariów nauczycielskich. Szkoły te odegrały
podstawową rolę w kształceniu kadr nauczycielskich. Zaprzestały
swojej działalności właściwie w przededniu wybuchu wojny. Powołane
w ich miejsce licea pedagogiczne pozostawały ciągle na etapie
organizacji, a swoją pracę musiały przerwać w czasie okupacji
niemieckiej i nie zdołały wypuścić pierwszych
absolwentów.Oddzielnego omówienia wymagają zakłady kształcące
nauczycieli z kwalifikacjami specjalistycznymi. Ich liczba nie była
duża, ale ze względu na realizowany program naukowy i stan
organizacyjny w sposób wyraźny odbiegały od innych szkół
pedagogicznych. Odegrały one znaczącą rolę w przygotowaniu kadr dla
szkolnictwa powszechnego o możliwie najwyższych ówcześnie
kwalifikacjach zawodowych.Wszystkie szkoły pedagogiczne spełniały
wielorakie funkcje w swoich środowiskach. Zawsze stanowiły centra
miejscowego życia umysłowego i odgrywały rolę ośrodków
kulturotwórczych, szczególnie w małych miejscowościach. Tę ich rolę
doceniano już wtedy. Na znaczniejszą uwagę zasługują także i
obecnie, przy zachowaniu pewnego dystansu czasowego. Podobne
odniesienia należy zachować również do nauczycieli pracujących w
tym szkolnictwie. Niezależnie od wysokich kwalifikacji zawodowych
wielu z nich zaliczyć trzeba do znaczących osobowości. Swoją
indywidualność uwidoczniali w różnych sferach życia społecznego.
Dokonania niektórych z nich uwidocznione zostały
Przejdź do sklepu