GLOTTOGENEZA - ANTROPOGENEZA JEZYKA LUDZKIEGO_
Producent: LIBRES
Sklep: libres.pl
Cena:
21.89 PLN
UWAGA- JEŚLI W PARAMETRACH SĄ RÓZNICE DATY, STRON,
WYDAWNICTWA ITP. PATRZ ZAWSZE NA OPIS AUKCJI ON JEST NAJWAŻNIEJSZY.
AutorNullo MinissiTytułA człowiek wybrał słowoRok
wydaniaWydawnictwoilustracje zdjęcia rysunkiStronOkładka,
oprawaStan i inne informacje2002WUŚtak145miękkaNOWAOpisNakład : 300
+ 50 egzemplarzyPrzetłumaczony z języka włoskiego esej naukowy jest
poświęcony problemowi glottogenezy, czyli pochodzeniai
przedhistorycznej ewolucji ludzkiego języka.W rozdziale I autor
rozważa problemy badawcze paleoantropologii i w przystępnej formie
przedstawia procesantropogenezy. Dyskutuje kwastie sporne,
polemizuje z niektórymi schematami badawczymi, referuje
krytycznienowszą literaturę przedmiotu. W rozdziale II analizuje
szczegółowo hipotezę F. De Saussure'a i sposób jej
wykorzystaniaprzez H. Mollera i A. Cuny do stworzenia hipotezy
indoeuropejsko-semickiej. Tematem rozdziału III jest proces
tworzenia sięrodzin językowych, a rozdziału IV - krytyka niektórych
metod rekonstrukcji w indoeuropeistyce, głównie teorii
"glottalicznej"T. V. Gamkrelidze i V. Ivanova. W rozdziale V autor
rozważa hipotezę archeologiczną C. Renfrew na temat anatolijskiej
genezyi dyfuzyjnej ekspansji ludów indoeuropejskich na podstawie
danych z zakresu (pre)historii rolnictwa.Profesor dr Nullo Minissi,
urodził się w 1921 r., profesor zwyczajny filologii słowiańskiej.
Dyrektor Dipartimento di Studi dell’EuropaOrientale. W latach
1979-1982 rektor Istituto Universitario Orientale w Neapolu.W 1969
r. był członkiem założycielem Association Internationale des Études
du Sud-Est Europeén (UNESCO) oraz członkiemKommission für
Schprachfragen der Europainschen Einigung. Członek Macedońskiej
Akademii Nauk, fińskiej Kalevalaseurai Polskiej Akademii
Umiejętności. Doctor honoris causa Uniwersytetu w Sofii,
Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach i Uniwersytetu w Skopje.W
latach 1945-1960 prowadził badania z zakresu historii tekstualnej.
W latach 1950-1970 podjął cykl badań dotyczących historii
językówsłowiańskich, bałtyckich, aryjskich i drawidyjskich, a
latach 1970-1980 typologii antycznej języków uralskich i ałtańskich
oraz “neohistorycznej”interpretacji wspólnoty bałkańskiej.Od 1980
r. tworzy teorię lingwistyki “neohistorycznej” i w ramach badań
ugrofińskich ogłasza pracę na temat fińskiej epopei Kalevala(Per
un’interpretazione funzionale del Kalevala1985). Od 1950 r.
prowadzi badania z zakresu fonetyki eksperymentalnej (1969, 1970,
1987).W 1989 r. przedstawił propozycję nowej perspektywy
storiogaficznej.Książki ostatnie: Rapporto sull’universita (Napoli
1994), Kochanowski Frasche, słowo wstępne i komentarz (Milano,
Rizzoli 1966),E l’uomo scelsela Parola(Roma, Helikon 1998), Nascita
dell’Occidente romanzo e teoria della lingua italiana (Roma
2001).Wstęp do wydania polskiego :„ Kiedy w roku 1989 napisałem
książkę zatytułowaną Jednolita teoria prehistorii („La parola del
passato", CCXLIX), w badaniach paleoantropologicznychwśród licznych
rozbieżności dominowało kilka teorii i obowiązywały nieliczne
ustalenia mające charakter stały. Panowało przekonanie o
bezpośrednimlinearnym związku pomiędzy Australopithecus i Homo,
stały charakter miały ustalenia dotyczące ścisłego pokrewieństwa
pomiędzy H. neanderthaknsisoraz H. sapiens sapiens, a przede
wszystkim dwunożności, jako wynalazku hominidów udoskonalonego
później przez Homo. Wszyscy byli jednakświadomi trudności
pojawiających się w momencie dokonywania głębszej analizy
wskazanej tematyki. Wszyscy byli także przekonani, że aby
mócdokładnie odtworzyć proces kolejnego podziału na gatunki, które
z kolei doprowadziły do narodzin człowieka o nowoczesnej budowie
anatomicznej,należało raczej stworzyć nową koncepcję, aniżeli
dokonywać dalszych odkryć (C. B. Stringer, J. J. Hublin, Y
Yandermeersch, The Origins of ModernHumans, eds. F. H. Smith, F.
Spencer, New York, 1984).Ostatnie lata całkowicie odmieniły ten
stan rzeczy.Przede wszystkim okazało się, że pokrewieństwo pomiędzy
H. neanderthaknsis i H. sapiens sapiens było dużo bardziej odległe,
aniżeli do tej poryprzyjmowano (zgodnie z tym, co osobiście
sądziłem, a wraz ze mną także Philip Lieberman i Edmund S. Crelin,
na temat zdolności językowychczłowieka neandertalskiego). Okazało
się również, iż uznawani za antenatów człowieka Lucy (wspólna
matka, której płeć została podana w wątpliwośćpo tym, jak okazało
się, że jej miednica, uważana do tej pory za typowo żeńską, mogła
należeć do osobnika płci męskiej) i Abel utracili
uprzywilejowanemiejsce w wyniku nowych odkryć, jakich dokonano w
Afryce Południowej. Dobrze zachowany szkielet, oznaczony numerem
StW573, odnalezionyw Sterkfontein 17 września 1998 roku dzięki
uporowi Rona Clarke'a, dał przyczynek do generalnej rewizji
poglądów, która na nowo wywołała dyskusjęnad pochodzeniem linii
Homo od linii Australopithecus, a przede wszystkim — dzięki pracy
Yvette Deloison, specjalisty w zakresie narządów ruchui poruszania
się, która zrekonstruowała formę stopy i sposób chodzenia
australopiteków — nad przekonaniem, o tym,
Przejdź do sklepu