KALCYFILNE POROSTY NAZIEMNE - NOWA - KSIĄŻKA
Producent: LIBRES
Sklep: libres.pl
Cena:
14.89 PLN
UWAGA- JEŚLI W PARAMETRACH SĄ RÓZNICE DATY, STRON,
WYDAWNICTWA ITP. PATRZ ZAWSZE NA OPIS AUKCJI ON JEST NAJWAŻNIEJSZY.
AutorMirosława Ceynowa-GiełdonKalcyfilne porosty naziemne na
KujawachRok wydaniaWydawnictwoilustracje zdjęcia
rysunkiStronOkładka, oprawaStan i inne informacje2001nakład250
egz.Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w
Toruniutak80miękkaNOWAOpisMirosław Ceynowa-GiełdonKALCYFILNE
POROSTY NAZIEMNE NA KUJAWACH2001, 44 stronyPorosty kalcyfilne
występują najliczniej w górach i na wyżynach, w obszarze
występowania wapieni, natomiast na niżu, przykrytym grubą warstwą
pokrywy plejstoceńskiej, występują na niewielu naturalnych
stanowiskach. Część z tych porostów, reprezentowana w większości
przez gatunki naskalne, przeszła z wapieni na lite, antropogeniczne
siedliska, takie jak cegły, beton czy zaprawy murarskie, i należy
do taksonów szeroko rozprzestrzenionych, znanych na terenie niemal
całego kraju. Część reprezentująca porosty naziemne stanowi jednak
mniejszą i na ogół znacznie słabiej poznaną grupę złożoną z
gatunków, które dość szybko tracą stare i zyskują nowe stanowiska.
Do zanikania ich stanowisk przyczynia się naturalna sukcesja
roślinności oraz wyraźnie uwarunkowany przez klimat i
często potęgowany przez człowieka proces zakwaszania gleby.
Działalność człowieka nie zawsze jednak ma negatywny wpływ na tę
grupę porostów. Czasem — wręcz przeciwnie — przyczynia się do ich
lepszego rozwoju i rozprzestrzeniania się. Z jednej strony grupie
tej szkodzą tzw. kwaśne deszcze, a z drugiej — sprzyjają opady
wapiennych pyłów z cementowni i często obserwowany wzrost nagich
powierzchni dogodnych do zasiedlania, a odsłoniętych
wskutek działalności człowieka. Głównym miejscem rozwoju
porostów kalcyfllnych są siedliska inicjalne zasobne w
węglan wapnia — miejsca świeżo odkryte, a więc warstwy gleb na ogół
bogatsze w wapń. Są to siedliska zarówno naturalne, jak i
synantropijne, przede wszystkim zbocza dolin rzecznych oraz nasypy
i wykopy.Celem pracy było rozpoznanie różnorodności gatunkowej
kalcyfllnych porostów naziemnych, poznanie ich budowy
morfologicznej oraz ekologii i rozmieszczenia tych taksonów. Poza
tym starano się ustalić wpływ działalności człowieka na proces
rozwoju i rozprzestrzeniania się omawianej grupy porostów.Spis
treściWstęp.......Materiały i metody badań.....Przegląd
gatunków..........Uwagi końcowe i
wnioski..........Literatura........Atlas kalcyfilnych gatunków
porostów na Kujawach......Spis mapek do Atlasu....Spis
rycin....Calciphilous terricolous lichens in Kujawy
(summary)..,.Ceynowa-Giełdon Mirosława Cecylia prof. dr hab.Z.:
profesor nadzwyczajny NF.: Wydział Biologii i Nauk o Ziemi UMK w
Toruniu, Instytut Ekologii i Ochrony Środowiska, Zakład Taksonomii
i Geografii Roślin AS.:agarina 9 DU.: Dąbrówka (pow. Świecie),
28.06.1937 M.: Albin Giełdon, ekonomista R.: Józef Ceynowa i
Weronika z d. Kurowska, nauczyciele D.: Piotr (1971), lekarz
internista, spec. praktyki rodzinnej; Hanna Giełdon-Szramowska
(1974), mgr historii, nauczycielka ZP.: ojciec Józef Ceynowa, znany
poeta i pisarz kaszubski S.: 1954 matura w LO w Koronowie k.
Bydgoszczy, 1959 dyplom mgra biologii na UMK w Toruniu, 1967
stopień naukowy doktora nauk przyrodniczych, UMK w Toruniu, 1976
stopień naukowy doktora habilitowanego nauk przyrodniczych, UMK w
Toruniu, 1996 profesor nadzwyczajny K.: od ukończenia studiów praca
na uczelni UMK w Toruniu, w Zakładzie Taksonomii i Geografii Roślin
Instytutu Biologii i Ochrony Środowiska, Wydział Biologii i Nauk o
Ziemi; 1959-1960 asystent, 1960-68 starszy asystent, 1968-77
adiunkt, 1977-90 docent, od 1990 na stanowisku profesora
nadzwyczajnego SO.: wypromowanie 2 doktorów (kolejne przewody
doktorskie w toku) oraz kilkudziesięciu magistrów P.: ponad 80 prac
oryginalnych (w tym 6 książek); autorka ekspertyz dotyczących szaty
roślinnej wybranych obszarów, wykonywanych na zlecenie Wojewódzkich
Konserwatorów Przyrody; autorka wystąpień na konferencjach,
zjazdach i sympozjach naukowych, recenzji prac doktorskich i
habilitacyjnych ON.: Złoty Krzyż Zasługi (1980), Medal Komisji
Edukacji Narodowej (2000) Cz.: Polskie Towarzystwo Botaniczne,
Polskie Towarzystwo Przyrodnicze DZ.: współudział w organizacji
Toruńskiego Seminarium Ekologicznego (2000-01); sekretarz Oddziału
Toruńskiego Polskiego Towarzystwa Botanicznego (1970-1971);
przewodnicząca Oddziału Toruńskiego Polskiego Towarzystwa
Botanicznego (1983-88); członek Zarządu Głównego Polskiego
Towarzystwa Botanicznego (1983-88); członek Komisji Ochrony Roślin
przy Państwowej Radzie Ochrony Przyrody (1986-95); członek
Wojewódzkiej Komisji Ochrony Przyrody (woj. toruńskie, 1996-2000);
członek Rady Naukowej Parku Narodowego "Bory Tucholskie"
(1996-2004); członek Komisji Planu Ochrony Parku Narodowego "Bory
Tucholskie" H.: grzybobranie, pielęgnacja ogrodu
Przejdź do sklepu