photo
Apres coup ressassement eternal Maurice Blanchot
Producent: LIBRES
Sklep: libres.pl
Cena: 23.89 PLN
UWAGA- JEŚLI W PARAMETRACH SĄ RÓZNICE DATY, STRON, WYDAWNICTWA ITP. PATRZ ZAWSZE NA OPIS AUKCJI ON JEST NAJWAŻNIEJSZY. Autor Wacław RapakTytuł “Apres coup” precede par “Le ressassement eternal” de Maurice Blanchot: une lectureRok wydaniaStronOkładka, oprawaStan i inne informacje2005Universitastak288miękkaNOWAOpisKsiążka w języku francuskimZgodnie z tytułem – Apres coup précédé par Le Ressassement éternel de Maurice Blanchot: une lecture [Maurice'a Blanchota Po wszystkim poprzedzone przez Wieczne roztrząsanie: propozycja lektury] – książka Wacława Rapaka stanowi próbę szczegółowego i uważnego odczytania dwu debiutanckich utworów znanego francuskiego pisarza i krytyka. Le Ressassement éternel [Wieczne roztrząsanie] to wspólny tytuł dwu pierwszych opowiadań napisanych przez Maurice'a Blanchot'a w latach 1935 (Le dernier mot [Ostatnie słowo]) i 1936 (L'idylle [Idylle]), a opublikowanych po raz pierwszy pod takim właśnie wspólnym tytułem w 1952 roku. Wieczne roztrząsanie to również postawa autora wobec pisanych i już napisanych przez siebie dzieł. Wyraził ją i wnikliwie opisał w dołączonym do tych dwu debiutanckich opowiadań posłowiu napisanym w 1983 roku. Posłowie to nosi tytuł Apres coup [Po wszystkim] i posiada zasadnicze znaczenie teoretyczne dla prowadzonych tutaj rozważań. Podejmuje ono kwestię (niemożliwego) powrotu autora do napisanego dzieła. Mit orficki i kategoria śmierci autora łączą się z jednoznacznie brzmiącym Noli me legere. Czasowość wiecznego roztrząsania, prospektywna, retrospektywna, okazuje się w ostatecznym sensie bezczasowa. Pozostaje w ścisłym związku z pisarską strategią Blanchot'a, gdzie splot kilku czasowości i niedookreśloność formy otwartej na powtarzalność są wyznacznikami jako kategorii estetycznej.spis treści lub fragment o autorze książkiWacław RapakImię: WacławNazwisko: RapakInformacje o pracownikuAktualne stanowisko: adiunkt habilitowanyJednostka: Instytut Filologii RomańskiejPrzedmioty: Francuska nowoczesność i współczesność literacka. Wykład monograficzny WF-IFR511Metodologia badań literackich (dr hab. Wacław Rapak) WF-IFR106Seminarium z literatury francuskiej (dr Wacław Rapak) WF-IFR162Seminarium z literatury francuskiej (dr Wacław Rapak) WF-IFR162aTeoria literatury (w języku francuskim) WF-IFR176Opis rozszerzonyciekawostkiMaurice Blanchot (Quain, Saône-et-Loire, 27 septembre 1907 - Le Mesnil-Saint-Denis, Yvelines, 20 février 2003) est un romancier, critique et philosophe français. Sa vie fut entièrement dévouée à la littérature et au silence qui lui est propre.Maurice Blanchot naît le 27 septembre 1907 à Quain (Saône-et-Loire), dans un milieu aisé. Il suit ses études à Strasbourg (allemand et philosophie) jusqu'en 1925. Il fréquente l’Action française et déambule muni d'une canne au pommeau d'argent. C'est à Strasbourg qu'il rencontre Emmanuel Levinas : « très éloigné de moi politiquement à cette époque-là, il était monarchiste. » Blanchot dira : « [...] Emmanuel Levinas, le seul ami - ah, ami lointain - que je tutoie et qui me tutoie ; cela est arrivé, non pas parce que nous étions jeunes, mais par une décision délibérée, un pacte auquel j'espère ne jamais manquer. » (Pour l'Amitié). En 1928, il achève la lecture de Être et Temps de Martin Heidegger : « Grâce à Emmanuel Levinas, sans qui, dès 1927 ou 1928, je n'aurais pu commencer à entendre Sein und Zeit, c'est un véritable choc intellectuel que ce livre provoqua en moi. Un événement de première grandeur venait de se produire : impossible de l'atténuer, même aujourd'hui, même dans mon souvenir. » (cité par Christophe Bident, p. 44). Il passe son Certificat d'Études Supérieures à Paris en 1929, puis se diplôme à la Sorbonne en 1930 en réalisant un travail sur la conception du dogmatisme chez les sceptiques. Il suit alors des études de médecine à l'Hôpital Sainte-Anne, avec une spécialisation en neurologie et psychiatrie.En 1944, Blanchot séjourne à Quain où il vivra l'un des événements les plus dramatiques de sa vie, relaté cinquante ans plus tard dans L'instant de ma mort : il faillit être fusillé par des soldats allemands. Depuis ce jour, la mort, comme déjà passée et devant revenir à nouveau, ne le quitta plus.Après la Guerre, Blanchot devient un membre éminent de la scène littéraire française. Il est membre du jury du Prix des Critiques en 1945, puis collabore dès 1946 à diverses revues importantes : L'Arche, les premiers numéros des Temps Modernes, la nouvelle revue Critique ou il rencontre Jean Piel. À la fin de l'année 1946, il décide de quitter Paris et s'installe à Èze dans les Alpes-Maritimes.Il poursuit une œuvre toujours plus exigeante et de laquelle il extirpe toute donnée biographique. Il publie son dernier roman, Le Très-haut en 1948, et dès 1947, avec Le dernier mot jusqu'à la fin de sa vie, il n'écrira plus désormais que des récits. Une étude , Lautréamont et Sade, est publiée en 1949, ainsi qu'un second recueil de textes critiques, La part du feu, dans lequel se trouve peut-être le programme de son "
Przejdź do sklepu
Strony upblue.store korzystają z plików cookie zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić ustawienia dotyczące przechowywania, dostępu do plików cookie, a także ich usuwania w Twojej przeglądarce. Dalsze korzystanie z serwisu bez zmiany ustawień dotyczących cookie w Twojej przeglądarce oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Dowiedz się więcej.
x
Akceptuję