media
→
książki
→
print books
photo
PARLAMENTY MIEDZYNARODOWE I ICH ROLA W UE- KSIĄŻKA
Producent: LIBRES
Sklep: libres.pl
Cena: 21.89 PLN
UWAGA- JEŚLI W PARAMETRACH SĄ RÓZNICE DATY, STRON, WYDAWNICTWA ITP. PATRZ ZAWSZE NA OPIS AUKCJI ON JEST NAJWAŻNIEJSZY. AutorOpracowanie zbioroweTytułRola Parlamentów narodowych w perspektywie poszerzenia Unii Europejskiej oraz Konferencji Międzyrządowej 2004Rok wydaniaWydawnictwoStronOkładka, oprawaStan i inne informacje2002DW KS212miękkabDb+OpisRola parlamentów narodowych we wspólnotowych procesach decyzyjnych uległa interesującej ewolucji10. W Deklaracji nr 13 dotyczącej roli parlamentów narodowych w Unii Europejskiej, dołączonej do Traktatu z Maastricht (1992) uznano, że pierwszorzędne znaczenie ma włączenie parlamentów narodowych w działalność Unii. Chodziło w szczególności o zintensyfikowanie wymiany informacji między parlamentami narodowymi a parlamentem europejskim, a także o zapewnienie warunków do odbywania regularnych spotkań między parlamentarzystami krajowymi i europejskimi, zainteresowanymi podobną problematyką. Rządy państw czlonkowskich zostały zobowiązane do przedstawiania parlamentom krajowym propozycji legislacyjnych Komisji Europejskiej – z odpowiednim wyprzedzeniem, pozwalającym na zapoznanie się z ich treścią i ewentualne zajęcie stanowiska. Postanowienia te doczekały się jednak tylko fragmentarycznej realizacji. Co prawda propozycje Komisji były przekazywane organom parlamentarnym, ale tylko w niektórych państwach dotyczyło to spraw związanych z II i III filarem. Ponadto do wyjątków należały państwa, w których parlamenty informowane były przez rządy o dalszym biegu działań prawotwórczych, na podstawie przedstawionych projektów. Choć utrwaliła się praktyka rozpatrywania przez parlamenty propozycji legislacyjnych Komisji, to jedynie w niektórych przypadkach istniała możliwość opóźnienia przyjęcia propozycji Komisji ze względu na okoliczność rozpatrywania ich przez krajowe organy parlamentarne. Niekiedy realizację utrudniała sama Komisja Europejska, gdyż przekazywała propozycje rządom tak późno, że ich dogłębna analiza w parlamencie narodowym nie była możliwa11.Zarysowana w traktacie z Maastricht tendencja do umocnienia roli parlamentów narodowych w procesach decyzyjnych UE utrwalona została w wyniku postanowień Traktatu z Amsterdamu (1997). Na mocy tego Traktatu dołączony został do Traktatu o Unii Europejskiej i traktatów ustanawiających Wspólnoty Protokół w sprawie roli parlamentów narodowych w Unii Europejskiej12. Uściślono w nim warunki pozwalające parlamentom narodowym na monitorowanie procesu legislacyjnego na szczeblu wspólnotowym13. Komisję Europejską zobowiązano do niezwłocznego przekazywania parlamentom narodowym takich dokumentów, jak zielone księgi, białe księgi i komunikaty, choć pominięto dokumenty dotyczące wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa. Ustalono też, że projekty legislacyjne Komisji Europejskiej muszą być przekazywane rządom tych państw z takim wyprzedzeniem, aby parlamenty miały odpowiedni czas na zapoznanie się z nimi. Postanowiono też, że w odniesieniu do propozycji środków i projektów aktów prawnych objętych III filarem UE (współpraca sądowa i policyjna w sprawach karnych) pomiędzy zgłoszeniem projektu we wszystkich językach urzędowych do Rady UE i Parlamentu Europejskiego, a wpisaniem go do porządku obrad Rady w celu podjęcia decyzji uchwalenia aktu prawnego lub przyjęcia wspólnotowego stanowiska musi upłynąć co najmniej sześć tygodni. Jest to ważne z punktu widzenia możliwości zapoznania się z tymi aktami przez parlamenty krajowe14.W Deklaracji nr 23 o przyszłości Unii Europejskiej, dołączonej do Traktatu z Nicei (2001) kwestię roli parlamentów narodowych uznano za jedną z najpilniejszych do rozwiązania. Parlament Europejski sygnalizował w tym kontekście, że „deficyt demokracji” w UE może się zaostrzyć z powodu braku postępu w sferze „demokratycznego monitorowania procesów demokratycznych”15.Istotne znaczenie dla poszukiwania miejsca parlamentów narodowych we wspólnotowym procesie decyzyjnym miały prace Konwentu Europejskiego i przygotowany przezeń Traktat Ustanawiający Konstytucję dla Europy16. Zaproponowano w nim, by parlamenty narodowe otrzymały prawo do informacji, równocześnie z ustawodawcą unijnym, o projektach aktów, ich zmianie oraz uchwałach legislacyjnych Parlamentu Europejskiego i stanowiskach Rady Ministrów17. Parlamenty narodowe mogłyby też przesyłać Parlamentowi Europejskiemu, Radzie Ministrów i Komisji uzasadnioną opinię na temat sprzeczności z zasadą pomocniczości. Komisja musiałaby wówczas ponownie rozpatrzyć swój projekt w przypadku, gdy parlamenty narodowe wypowiedziałyby się co najmniej jedną trzecią głosów za istnieniem sprzeczności (w przypadku Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości wystarczyłaby jedna czwarta głosów)18. Z tym „systemem wczesnego ostrzegania” wiązano nadzieje na ograniczenie „deficytu demokracji”19.Traktat Ustanawiający Konstytucję dla Europy (2004) nie wszedł jednak w życie. Po odrzuceniu go w referendach we Francji i w Holandii, a także wyrażeniu sceptycyzmu w innych państwach (m.in. w Po
Przejdź do sklepu
Strony upblue.store korzystają z plików cookie zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić ustawienia dotyczące przechowywania, dostępu do plików cookie, a także ich usuwania w Twojej przeglądarce. Dalsze korzystanie z serwisu bez zmiany ustawień dotyczących cookie w Twojej przeglądarce oznacza zgodę na wykorzystywanie plików cookie. Dowiedz się więcej.
x
Akceptuję