DYPLOMACJA POLSKA 1788-1792 - NOWA - KSIĄŻKA
Producent: LIBRES
Sklep: libres.pl
Cena:
19.89 PLN
UWAGA- JEŚLI W PARAMETRACH SĄ RÓZNICE DATY, STRON,
WYDAWNICTWA ITP. PATRZ ZAWSZE NA OPIS AUKCJI ON JEST NAJWAŻNIEJSZY.
OPISAutorMaciej KucharskiTytułDziałalność dyplomacji polskiej w
Berlinie w latach 1788-1792Rok wydaniaWydawnictwoilustracje zdjęcia
rysunkiStronOkładka, oprawaStan i inne
informacje2000WUŚ-146MIĘKKANOWAOpisZe wstępu :„ Epoka Sejmu
Czteroletniego przyniosła ilościowy i jakościowy rozwój polskiej
służby dyplomatycznej.W latach 1789—1791 powstały nowe poselstwa w
Sztokholmie, Kopenhadze, Dreźnie, Hadze i Madrycie.Została
podniesiona ranga już istniejących placówek. Zanim jeszcze
rozpoczęła się reforma służbyzagranicznej Rzeczypospolitej, przed
polską dyplomacją stanęły nowe zadania.Po wieloletniej przerwie
Polska zaczynała prowadzić samodzielną politykę zagraniczną.Służba
dyplomatyczna musiała nie tylko dostarczyć władzom Rzeczypospolitej
informacji o sytuacji politycznejw Europie, niezbędnych do
podejmowania decyzji o środkach realizacji polskich celów
politycznych,ale również prowadzić zlecone przez sejm i króla
negocjacje.Szczególna rola przypadła polskiemu poselstwu w
Berlinie. Przymierze z Prusami było wszak przez cały okresSejmu
Wielkiego podstawą polityki zagranicznej Sejmu i według stronnictwa
patriotycznego miało być oparciemdla wewnętrznych reform
Rzeczypospolitej.Przywódcy opozycji magnackiej już latem 1788 r.
składali Fryderykowi Wilhelmowi II propozycje
współpracyukierunkowanej na usunięcie rosyjskiej dominacji w
Polsce.Przez następne cztery lata polskie elity polityczne nie
znalazły alternatywy dla tej koncepcji politycznej.Fiasko misji
Ignacego Potockiego w Berlinie w czerwcu 1792 r., aby skłonić króla
pruskiego do realizacjizobowiązań sojuszniczych obrony
Rzeczypospolitej przed rosyjską agresją, przyniosło
kresniepodległościowych aspiracji Sejmu Wielkiego..."W odniesieniu
do 1788 r. trzeba poprzestać na obszernej korespondencji rezydenta
polskiego w Berlinie ze Stanisławem Augustem . Tekst części not
dyplomatycznych złożonych przez postów polskich w Berlinie i
pruskich odpowiedzi na nie znajduje się w osobnym fascykule
Archiwum Publicznego Potockich w Archiwum Głównym Akt Dawnych41.
Polskie archiwalia uzupełniają znajdujące się w Geheimes
Staatsarchiv (do niedawna w Merseburgu, obecnie w Berlinie)
szczegółowe raporty ministrów Ewalda Friedricha Hertzberga i Karla
Wilhelma Finckensteina dla Fryderyka Wilhelma II, dokumentujące
wszystkie oficjalne kontakty z polskimi dyplomatami42. Dokumentację
rokowań władz pruskich z polskim poselstwem z lat 1789—i79o
zawierają osobne fascykuły43. Odrębny zbiór stanowią również
materiały dotyczące ofert antyrosyjskiego sojuszu składanych w
Berlinie przez magnacką opozycję od września do grudnia 1788 r.44
Niedyskrecja Deputacji Interesów Zagranicznych sprawiła, że
najważniejsze elementy instrukcji wysyłanych przez nią do Berlina
i otrzymywanych stamtąd raportów omawiali w swych raportach obcy
dyplomaci akredytowani w Warszawie45. Dodatkowych informacji o
działaniach polskiego poselstwa, zwłaszcza w 1789 r., dostarczają
raporty dyplomatów francuskich z Berlina4*'.Trudno odnaleźć wyraźną
cezurę oddzielającą w dziejach polskiej dyplomacji w państwie
pruskim epokę Sejmu Wielkiego od poprzedniej. Według czysto
formalnych kryteriów datę graniczną stanowi 17 lutego 1789 r. —
objęcie legacji przez mianowanego przez Sejm posła, Józefa
Czartoryskiego. Jednak faktycznie nowy okres w działalności
polskiej służby zagranicznej w Prusach rozpoczął się znacznie
wcześniej. Już od września w Berlinie toczyły się rokowania o
sojusz między monarchią Hohenzollernów i polską opozycją. A
równolegle polski rezydent Bernard Zabłocki w imieniu Stanisława
Augusta Poniatowskiego zabiegał o utrzymanie poprawnych, pokojowych
stosunków między królami Polski i Prus. Wspomniane negocjacje
rozwijały się w Berlinie stopniowo. Odmieniona przez wojnę
wschodnią sytuacja polityczna już od początku 1788 r. wymuszała
bezprecedensowy od ratyfikacji traktatów roz-biorowych wzrost
aktywności polskiej placówki dyplomatycznej i wpływała na coraz
częściej ponawiane próby zdobycia pruskiej protekcji przez magnacką
opozycję. Z tego względu analiza działań polskiej dyplomacji w
Berlinie w dobie Sejmu Czteroletniego wymaga rozpoczęcia ich
rekonstrukcji od początku 1788 r.W oczywisty sposób narzuca się
postawienie cezury końcowej w lipcu 1792 r. Przystąpienie króla do
konfederacji targowickiej, symbolizujące rezygnację przez władze
Rzeczypospolitej z samodzielnej polityki zagranicznej, zaowocowało
znamienną instrukcją dla polskiego poselstwa w Berlinie z 28 lipca
1792 r., nakazującą bezterminowe przerwanie wszelkiej działalności
poza nadsyłaniem informacji o sytuacji politycznej47.Zakres
tematyczny pracy obejmuje działania polskiej placówki
dyplomatycznej w Berlinie od początku 1788 do lipca 1792 r. Jednak
w okresie przygotowań do zwołania Sejmu i pierwszych miesiącach
jego trwania, aż do przejęcia kierownictwa polskiej polityki
zagranicznej przez większość sejmową, postulaty różn
Przejdź do sklepu