KOMISJA OSWIATY KONGRESU POLONII AMERYKANSKIEJ
Producent: LIBRES
Sklep: libres.pl
Cena:
17.89 PLN
UWAGA- JEŚLI W PARAMETRACH SĄ RÓZNICE DATY, STRON,
WYDAWNICTWA ITP. PATRZ ZAWSZE NA OPIS AUKCJI ON JEST NAJWAŻNIEJSZY.
AutorAndrzej BonusiakTytułKOMISJA OŚWIATY KONGRESU POLONII
AMERYKAŃSKIEJWYBÓR DOKUMENTÓWRok wydaniaWydawnictwoilustracje
zdjęcia rysunkiStronOkładka, oprawaStan i inne
informacje2001MERCATORtak104MIĘKKANOWAOpisOd końca XIX wieku
działający na terenie Stanów Zjednoczonych przedstawiciele
polonijnego środowiska nauczycielskiego próbowali doprowadzić do
powstania jednolitej, ogólnoamerykańskiej organizacji, mającej na
celu koordynowanie pracy oświatowej w tym kraju. Początkowe próby,
ze względu na funkcjonujące wówczas w USA bardzo silne etniczne
szkolnictwo parafialne oraz niechęć do ponoszenia większych
wydatków oświatowych przez istniejące organizacje polonijne
kończyły się niepowodzeniem1. W okresie międzywojennym podjęte
zostały kolejne działania mające doprowadzić do bardziej
usystematyzowanej pracy w oświacie polonijnej. Powstałym wówczas
organizacjom, pomimo pomocy z Polski i przejściowych sukcesów, nie
udało się tego zrealizować. Również po II wojnie światowej
podejmowane były próby zorganizowania jednego ciała oświatowego w
oparciu o Kongres Polonii Amerykańskiej [KPA]. Powoływanie
kolejnych ciał działających w jego ramach (m.in.: Komitetu
Nauczania Języka Polskiego, Centralnego Komitetu dla Spraw
Krzewienia Języka i Kultury Polskiej, Krajowego Komitetu dla Spraw
Języka Polskiego) długo nie przynosiło wymiernego efektu.2 Dopiero
od 1984 roku, tj. momentu powołania Komisji Oświatowej Kongresu
Polonii Amerykańskiej [KO KPA] na czele z dr Edmundem Osy-sko można
mówić o powstaniu ciała organizacyjnego, które realnie wpływało na
funkcjonowanie oświaty polonijnej w USA. Prezesowi udało się
nawiązać kontakty z przedstawicielami największych działających
wówczas na terenie Stanów Zjednoczonych polonijnych organizacji
oświatowych, którymi byli: Jan Woź-niak - wieloletni prezes
Centrali Polskich Szkół Dokształcających w Ameryce [Centrala]
obejmującej swoimi wpływami szkoły działająca na terenie tzw.
Stanów Wschodnich, Helena Ziółkowska - były prezes Zrzeszenia
Nauczycieli Polskich w Ameryce z siedzibą w Chicago [ZNPA],
obejmującego szkolnictwo polonijne działająca na terenie wielkiej
aglomeracji miasta Chicago oraz Helena Żmur-kiewicz, kierująca
działalnością organizacji nauczycielskiej w Detroit. Osoby te
akceptując pomysł powołania Komisji Oświatowej, czynnie włączyły
się w jej działalność, pozostając do dnia dzisiejszego w jej
składzie.3 Wspólnym wysiłkiem tych osób oraz innych, wśród których
byli min. Janina Igielska [wiceprezes Centrali] i Włodzimierz
Werchun [ówczesny prezes Zrzeszenia] doszło do zorganizowania
pierwszego po II wojnie światowej ogólnoamerykańskiego zjazdu
nauczycieli. Odbył się on w 1985 roku na terenie Polonijnych
Zakładów Naukowych w Orchard Lake, Michigan.4 Jedną z decyzji tego
zjazdu było powołanie do życia specjalnego czasopisma dla pedagogów
polonijnych pracujących na terenie Stanów Zjednoczonych. Powyższa
decyzja doprowadziła do powstania Głosu Nauczyciela.Głos
Nauczyciela został powołany w celu zaspokajania specyficznych
potrzeb środowisk pedagogów polskich, działających na emigracji - w
Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Podczas obrad konferencji
wykrystalizował się zespół redakcyjny czasopisma, któremu
zdecydowano się nadać formę kwartalnika. Od samego początku w
skład redakcji wchodziły: Helena Ziółkowska, która była redaktorem
naczelnym oraz Janina Igielska, odpowiadająca za rozpowszechnianie
i zbieranie materiałów do Głosu na terenie stanów
wschodnioame-rykańskich. Do numeru 2 z roku 1987 redakcja pracowała
w składzie trzyosobowym. Uzupełniała ją wówczas Betty Uzarowicz, a
od numeru 3 także z 1987 roku dodatkowo w jej prace włączyła się
Danuta Schneider. Betty Uzarowicz ustąpiła z redakcji po
opracowaniu ostatniego numeru z roku 1991. Od tego momentu skład
redakcji pozostaje niezmienny.5Od samego początku swego istnienia
Gtos Nauczyciela wyróżniał się profesjonalizmem. Jego głównym
adresatem było środowisko pedagogów pracujących głównie w Stanach
Zjednoczonych Ameryki Północnej. Z biegiem czasu kwartalnik trafił
także do rąk nauczycieli w innych państwach, w których istniały
szkoły polonijne, a nawet do Polski.O AUTORZEBonusiak Andrzej
L.Nauki historyczne. Urodził się 2 lipca 1968 r., żonaty (Edyta).
Absolwent WSP Rzeszów 1992; dr - WSP Rzeszów (1996); dr hab. UAM
Poznań (2005).Praca zawodowa: asystent stażysta (1992-1993);
asystent (1993-1996); adiunkt (1996-2001) WSP Rzeszów; adiunkt
(2001) UR, prof. UR (2006).Badania: diaspora polska (szkolnictwo i
organizacje oświatowe), dzieje regionalne (historia
najnowsza).Publikacje: Lwów w latach 1918-1939. Ludność -
przestrzeń - samorząd, seria wydawnicza "Galicja i jej
dziedzictwo", t. 13, Rzeszów 2000; Polonijna Oświata Sobotnia w
Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Szkice - Dokumenty -
Materiały. Tom I. Komisja Oświaty Kongresu Polonii Amerykańskiej
(wybór dokumentów). Tom
Przejdź do sklepu