Wszoły Rallicolidae Pseudonirmidae - CZĘŚĆ SZCZEG.
Producent: LIBRES
Sklep: libres.pl
Cena:
23.89 PLN
UWAGA- JEŚLI W PARAMETRACH SĄ RÓZNICE DATY, STRON,
WYDAWNICTWA ITP. PATRZ ZAWSZE NA OPIS AUKCJI ON JEST NAJWAŻNIEJSZY.
AutorJadwiga ZłotorzyckaMaria ModrzejewskaWszoły(Mallophaga)Cześć
szczegółowaRallicolidae i PseudonirmidaeWydawnictwoilustracje
zdjęcia rysunkiStronOkładka, oprawaStan i inne
informacjeWUWtak180miękkaNOWAKsiążkajest kontynuacją opracowań J.
Złotoryjskiej: "Wszoły(Mallophaga). Część ogólna" (1994) oraz
"Częśćszczegółowa. Goniodidae i Philopteridae" (1997).
Opracowanieniniejsze dotyczy dwóch kolejnych rodzin wszołów,
pasożytującychprzede wszystkim na ptactwie wodnym. Publikacja jest
przeznaczona dlazoologów, entorologów, parazytologów i ornitologów.
Wartość jejpodnosi polsko-angielski słowniczek rzeczowy, dzięki
któremu treśćjest zrozumiała również dla obcokrajowców.Niniejsze
opracowanie jest drugim tomem częściszczegółowej Mallophaga
(Złotorzycka1997) i dotyczy następnych rodzin(Rallicolidae i
Pseudonirmidae) z nadrodziny Philopteroidea(Ischnocera).
Zachowałyśmy taki sam układ treści, jak to byłoprzyjęte w
poprzedniej części, dotyczącej Goniodidae iPhilopteridae.
Klasyfikacja wszołów z rodzin Rallicolidae iPseudonirmidae,
wyłącznie pasożytów europejskich ptaków,została zaczerpnięta z
części ogólnej Mallophaga (Złotorzycka1994),przy czym klucz do
oznaczania rodzin należących do Philopteroideai mogących
występować w Polsce jest zamieszczony u Złotorzyckiej(1997).Klucze
w obrębie Rallicolidae i Pseudonirmidae są tutajdoprowadzone do
rodzajów. Gatunki zaś uszeregowałyśmy wedługpodobieństw
morfologicznych, co najczęściej wykazywałozbieżność z
pokrewieństwami wśród odpowiednich żywicieli.Takie korelacje
stanowią treść reguł parazytogenetycznych, któresą krótko
zdefiniowane w „Słowniku parazytologicznym"(Złotorzycka [red.]
1998).Opisom gatunków towarzyszą następujące dane: synonimy
wedługoryginalnej pisowni, nazwa żywiciela typowego, terra typica
danegogatunku wszoła, a także obszar, na którym stwierdzano
jegoobecność. Dane te pochodzą z literatury źródłowej i
kataloguwszołów (Złotorzycka i Modrzejewska1988). Starałyśmy się
ponadto możliwieskrupulatnie informować o miejscu zdeponowania
typów opisowych(holotypy, neotypy i lektotypy wszołów). W
literaturze przedmiotuwielu autorów uwzględnia w obrębie serii
typów oprócz holotyputakże i allotyp (wybrany osobnik odmiennej
płci niż holotyp) ianalogicznie neo-allotyp w stosunku do neotypu.
Wprawdzie ostatniewydanie „Kodeksu nomenklatury zoologicznej" z
roku1985 nie zaleca wyodrębniania allotypu,określając serię typów
jako holotyp i paratypy, ale niewprowadzałyśmy tych
upraszczających zmian, jeśli autorzy,zwłaszcza starszych prac,
wyróżniali allotypy. W wieluprzypadkach niejasności taksonomiczne
skłaniały nas do załączeniaodpowiednich komentarzy; stanowią one
często nasz oryginalnywkład do treści książki. Diagnozy
poszczególnych taksonówsporządzałyśmy według oryginalnych opisów i
redeskrypcji,posiłkując się także „kluczami" Złotorzyckiej(1978,
1980). Wszystkie opisy gatunków sąilustrowane, przy czym
pierwszeństwo w doborze rycin miały rysunkiwykonane na podstawie
typów opisowych. Uwzględnione podgatunkiotrzymywały łączny opis
gatunku, w którego skład wchodziły.Instytucje oraz prywatne
kolekcje, w których sąprzechowywane typy opisowe omawianych
gatunków lub podgatunkówwszołów, oznaczyłyśmy w tekście umownymi
skrótami.
Przejdź do sklepu